توي يك ديوار سنگي

دو تا پنجره اسيرن

دو تا خسته دو تا تنها

يكيشون تو، يكيشون من

ديوار از سنگ سياهه

سنگ سرد و سخت و خارا

زده قفل بي صدايي

به لباي بسته ي ما

نمي تونيم كه بجنبيم

زير سنگيني ديوار

همه ي عشق من و تو

قصه هست قصه ي ديدار، آه ...

هميشه فاصله بوده

بين دستاي من و تو

با همين تلخي گذشته

شب و روزاي من و تو

راه دوري بين ما نيست

اما باز اينم زياده

تنها پيوند من و تو

دست مهربون باده

ما بايد اسير بمونيم

زنده هستيم تا اسيريم

واسه ما رهايي مرگه

تا رها بشيم مي ميريم، آه...

كاشكي اين ديوار خراب شه

من و تو با هم بميريم

توي يك دنياي ديگه

دستاي همو بگيريم

شايد اونجا توي دل ها

درد بيزاري نباشه

ميون پنجره هاشون

ديگه ديواري نباشه

اردلان سرفراز